Rudy Blauwbloeme is geboren op 21/04/1966 in Oudenaarde en bracht zijn kindertijd door in de Gentstraat aldaar. Zijn sterrenbeeld is stier een vrouwelijk introvert teken. De kenmerken zijn: standvastig, volhardend, koppig en aards. Hij is sensueel en een levengenieter die houdt van lekkere dingen. Hij is praktisch, conservatief, vaak artistiek, geduldig en stabiel. Hij is betrouwbaar, bezit lichamelijke kracht en taaiheid. Enkele beroepen die men kan terugvinden onder het sterrebeeld stier en dewelke in mijn oog sprongen zijn kunstenaar, decorateur en entertainer. Eigenschappen die ik in Rudy terug vind.
Als zoon van Roger en Julia zaliger was hij creatief in tekenen en knutselen. Zijn interesse was niet uniek in de familie, want er was ook nog nonkel Isidoor, die zich bezig hield met schilderen. Men kan er dus van uitgaan dat de smaak naar kunst ergens broeide in het bloed van de familie.
In eenieder zit een bepaalde mate van aanleg tot het uiten van kunst. Men kan het het beste vergelijken met taal. Kunst is een vorm van expressie en niet iedereen is begiftigd met het uiten en/of het aanleren van die taal. Net zoals taal kan kunst ingestudeerd worden. Maar taal en kunst met gevoel en passie uitspreken is iets wat niet aangeleerd kan worden, het moet komen uit de persoon zelf. Kunst heeft een goede basis nodig namelijk die van technische kennis en intelligente intuitie in expressie. Die natuurlijke expressie zat reeds in het bloed en die technische basis, ‘de ambacht’ kreeg Rudy mee in de academie beeldende kunst in Oudenaarde.
Hier zijn we veel dank verschuldigd aan de moeder van een vriendje van hem uit de lagere school (John Reynaert) te danken. Die kwam aan Rudy ’s moeder vragen of hij mee mocht met John naar de tekenschool. Omdat die jongen niet alleen wou gaan. John hield het spijtig genoeg al snel voor bekeken maar Rudy hield vol, want hij voelde er zich thuis, het bracht hem tot ontwikkeling. Hij leerde zijn gevoelens te uiten op het doek. Het doek waarover hij controle had.
Aangezien hij aanleg had om te groeien in kunst en puik werk afleverde, bracht dit regelmatig lovende woorden met zich mee. De erkenning van ‘die jongen die zo goed kan tekenen’ was een belangrijke houvast zijn voor zijn opgroeiende persoonlijkheid. Ik had het geluk om met Rudy samen op school te zitten en nu begrijp ik waarom hij steeds helemaal alleen stond in de klas tegenover de anderen met woorden en gedachten. Hij was de kuddegeest ontgroeid en bezat reeds een eigen persoonlijkheid en een eigen uitdrukking. Onze klasgenoten waren afgunstig van die eigenheid en probeerden op alle vlak die muur van zelfvertrouwen omver te gooien.
Uiteindelijk bleek dit voor Rudy een constante strijd tegen mensen die dachten te beschikken over gezond verstand. Het gezond verstand van Rudy was eigenlijk een vloek, want hij moest opboksen tegen mensen die er net geen hadden.
Van zijn 10de tot zijn 23ste levensjaar volgde hij academie beeldende kunst te Oudenaarde en kwam daar in contact met zijn inspirerende leraar Hubert Vandenberghe. Deze zag zijn talent en stimuleerde hem dermate om ook een eigen stijl te ontwikkelen. Tot op vandaag beleeft Rudy de aanwezigheid in gedachten van de reeds overleden leraar. Nog steeds ervaart hij die honger van die leerkracht naar meer…
Rudy moest in die tijd 2 soorten werken maken nl. klassieke werken voor de jury (die zagen graag bruin) en zijn vrije eigen werken op zoek naar zijn eigen palet en schriftuur. Hubert stelde hem vragen, deed technieken voor, … kortom het was een heuse zoektocht om hem uiteindelijk bij zichzelf te laten uitkomen. Toen hij uiteindelijk zijn stijl gevonden had, stelde hij hem op de proef door hem verschillende opdrachten te geven om te kijken of zijn stijl overeind bleef … en dat was ook zo. Zo herinnert Rudy zich nog zeer goed hoe hij 20 minuten kreeg om een stilleven te schilderen terwijl de leraar de volledige 20 minuten achter hem stond en elke stap volgde. Toen de 20 minuten om waren, zei hij 'Proficiat, ge hebt uw stijl gevonden. Hij blijft overeind zelfs nu met die druk'.
Persoonlijke commentaar van Rudy:
“Mijn stijl was een begeleidde reis via mijn leerkracht van de academie. Een zoektocht binnen mij zelf naar hoe ik mij picturaal wilde uitdrukken. Ik werd uitgedaagd om steeds verder en verder mezelf te ontwikkelen. Zelfs toen ik afgestudeerd was, kwam mijn ex-leraar nog af en toe kijken bij mij thuis om mij te blijven volgen. Hij stimuleerde mij telkens opnieuw en gaf mij de erkenning die ik zocht want hij vond mijn evolutie fascinerend. Als ik mijn ogen sluit hoor ik zijn stem opnieuw en de blik in zijn ogen. Hij was zelf content dat ik zo groeide en dat hij er mee aan gebouwd had. Die man is helaas al lang overleden maar tot op de dag van vandaag blijf ik hem dankbaar. Hij gaf mij op de eerste plaats het vertrouwen in mezelf om op zoek te gaan naar mijn stijl, mijn IK."
KLEUREN
Rudy houdt van kleurrijke werken in regenboogstijl - keuze voor oranje warmte blijheid – verkijgen van goed gevoel is opvallend. Misschien wel tegen alle donkere en bruine werken. 'Vuile kleuren' of kleuren die elkaar 'besmeuren'! Neen, dat heeft hij niet graag. Hij laat graag elke kleur in zijn kracht in combinatie met anderen. Veel kleuren samen tot één geheel brengen, dat is dé uitdaging. Dus als dat niet het geval is en er is disharmonie in de kleuren, dan vindt hij dat niet mooi. Kleuren wil hij niet mengen op doek want hij wil zuivere kleuren. De kleuren moeten elkaar beïnvloeden op het doek. Dit is een duidelijke en herkenbare penseeltoets = schriftuur van Rudy!
Eerst gebruikte Rudy olieverf, pas in zijn laatste fase gebruikte hij acrylverf. Een verf op waterbasis, sneldrogend en verkleurd minder en heeft een langer glansbehoud. Bovendien is het gezonder in gebruik omdat er geen schadelijke additieven nodig zijn om met deze verf te werken.
Persoonlijke commentaar van Rudy:
“De overgang van olie naar acryl kwam bij de omschakeling van figuratief naar abstract. Met acrylverf kan ik veel preciezer te werk gaan, het droogt sneller en de kleuren blijven zeer zuiver. Bovendien wil ik elk kleurvlak bewerken zodat het een structuur heeft. Geen vlak vlak maar gekerfd, doorleefd, speels, rimpelig, ...
Daarnaast doe ik ook nog aan droog aquarel en snelschetsen. Soms gebruik ik verschillende technieken door elkaar, zo teken ik af en toe op mijn met acryl geschilderde doeken.”
JUISTHEID VAN DE TEKENING
Persoonlijke commentaar van Rudy:
“Hoewel ik het surrealisme kan appreciëren voel ik meer voor sfeer en indrukken. Let wel de basisvormen moeten wel juist zijn. Voor mij is de basisvorm het skelet waarop je het geheel hangt. Als dat scheef zit dan kan je dat niet meer rechttrekken. Ik denk in beelden, in sferen, … een schilderij moet mij raken omdat het tot mij spreekt. Ik vind impressionisme wel fascinerend om naar te kijken maar voor mij is het te vaag, te los en mis ik structuur. Doch deze structuur los ik dan weer eerder fauvistisch op.”
Uit de werken blijken ORDE als een wetmatigheid. Is Rudy een ‘orde fanaat’? Wat zou er gebeuren of wat gaat er door hem heen als iets WANORDELIJK is?
Persoonlijke commentaar van Rudy:
“De nagel op de kop. Orde en structuur maken mijn leven aangenaam. Alles heeft ZIJN plaats en moet die dan ook bewaren. Wanorde maakt mij onrustig. Ik denk dat mocht ik nu chaotische werken maken ik mij ook zo zou voelen. Nu ik erover nadenk: betekent dat dan dat ik alles nu ordelijk op een rijtje heb? Alles heeft zijn logica maar ook zijn eigen interpretatie.”
De tentoonstelling ‘Colors of my Life’ toont ons een chronologische evolutie doorheen de kunstwerken van Rudy. De ontwikkelingsfase heb ik jullie reeds toegelicht van beginnend talent tot de start van zijn kunstcarriëre.
In zijn eerste periode die we ‘figuratieve fase’ mogen noemen, ging het hem vooral in het zoeken naar de vorm en de gepaste kleur. Schilderen met als doel het lichaam juist weer te geven door het schilderen van levende modellen en later modellen uit fotoboeken.
In een volgende fase begon hij drie dimensionaal te schilderen. Als gevolg van een reis in Canada ontdekte hij beschilderde koeien die hem op het idee brachten het zelfde te doen. In de tentoonstelling zal je onderandere de borden zien die met zijn kunst onder handen werden genomen. Bustes en andere voorwerpen werden gebruikt om deze te vullen met eigen kleuren.
Zijn huidige fase mogen we de ‘abstracte fase’ noemen. Hij mocht eens het schetsboek inkijken van een geometrisch kunstenaar en er ging een hele nieuwe wereld voor hem openen. Toepassing van wiskunde op kunst! Door middel van berekeningen werden geometrische figuren met elkaar gecombineerd en Rudy vulde die op met kleuren. Naargelang de grootte van de figuur en de oppervlakte die deze innam op het doek, gaf het de gebruikte kleur een bepaalde intensiteit ten opzichte van de andere met kleuren gevulde figuren. Deze accenten op kleuren gaf waanzinnig leuke en complexe combinaties die gevoelens en trillingen naar de waarnemer doorsturen. Een trilling voor het oog van de waarnemer, maar meestal dekt de achtergrond van deze tekening het verhaal van de kunstenaar. Het verhaal van de trigger die hij heeft ervaren om net deze creatie te ontwikkelen.
Persoonlijke commentaar van Rudy:
“Ik ervaar dat zelf als een zeer organische groei. Je raakt opnieuw geïnspireerd door andere kunstenaars, door een mooi gebouw, een nieuw concept. Dan dacht ik: dat ga ik ook eens proberen. Al gauw merkte ik dan dat het om mijn manier vertaalde. Het mij eigen maakte.
Ik was al langer geïntrigeerd door het geometrisch abstracte maar ik kon het niet. Het lukte me niet, tot ik het schetsboek van een geometrisch kunstenaar in mocht kijken en het vol formules stond. Toen ging er een nieuwe wereld voor mij open. In die strakke vormtaal kan ik dan mijn kleurtaal in kwijt en ontdekte ik dat ik met vlakken en kleuren zoveel meer kon vertellen. Athans zo voelt het voor mij aan. Vele ogenschijnlijke abstracte werken hebben voor mij een diepere betekenis. Maar ik dring deze betekenis niet op. Iedereen is vrij om te voelen als ze er naar kijken.
1) Figuratieve fase
Heel lang heb ik enkel figuratief gewerkt. Het was een uitdaging om elke pose juist te tekenen en dan weer te geven met energieke kleuren zonder de vorm te verliezen.
De lijn van mijn tekening is al het ware het skelet waarop ik mijn figuren bouw met kleuren. Het is een zoektocht naar een evenwicht tussen vorm en kleur.
2) 3D fase
Naar aanleiding van de beschilderde koeien die vele steden in de wereld hebben gekleurd (ik zag ze voor het eerst in Toronto Canada), ben ik in 3D gaan schilderen.
Zo heb ik koeien, bustes, maskers, borden, ... beschilderd. Steeds in mijn eigen stijl.
3)
Abstracte fase
Het duurde zeer lang om de klik te maken naar mijn abstract werk. Daar tekening, vorm en kleur zo belangrijk voor mij zijn, lukte het niet om evenwichtige werken te maken. Tot ik ontdekte dat je wiskunde moest toepassen. Inderdaad de grote van de vlakken zijn in mijn eerste werken wiskundig bepaald. Door met veelvouden te werken ontstaat er een evenwicht dat werkt in combinatie met mijn kleuren. Als je goed kijkt dan zijn die vlakken eigenlijk een uitvergroting van mijn penseeltoets. Een abstracte blow-up van een detail uit mijn figuratief werk. Ondertussen ben ik zo ver dat het het mathematische loslaat en op het gevoel kan gaan bouwen. Een abstract werk maken blijft voor mij een emotioneel gebeuren. Er zit een diepere betekenis in die uit mijn zijn komt. Ik noem mijn abstract werk dan ook 'emotionele
geometrie'. Zo ontstaan er 'series' zoals de blokken serie, de knoop serie, de serie 'Colors of my Life'.
Aanloop naar de tentoonstelling ‘Colors of my Life’.
Alhoewel Rudy zich weinig van zijn kindertekeningen herinnert, heeft hij bij het leegmaken van zijn ouderlijk huis deze kindertekeningen terug gevonden. En wat bleek tot zijn grote verbazing, deze tekeningen waren reeds kenmerkend voor zijn stijl: hij herkende de kleuren die hij tot op heden heeft gebruikt, reeds 40 jaar lang… en die hij terecht de ‘kleuren van zijn leven’ (the colors of my life) mag noemen.
Persoonlijke commentaar van Rudy:
“Ik heb 1 oude kindertekening opnieuw gemaakt anno 2019 en dat is de aanleiding geweest tot de serie 'Colors of my Life’. De cirkel is rond!”
Inleiding geschreven door Wim Bourdeaud’huy naar aanleiding van de vernissage van ‘Colors of my Life’ op 16 juni 2019.
